شش سال عمر آدمی‌ست. برای منی که روح‌ام جان کند و زیستن در سه شهر را هم‌زمان تجربه کرد. اینجا تکه‌ای بزرگ است. اینجا به‌درستی «فشرده‌ای‌ست از ایرانِ بزرگ». بو می‌کشم و رد پای تاریخ را پیدا می کنم. اینجا تکه‌ای جامانده از باطنِ خاطرِ من است. که نمی‌دانم چه را کجا گذاشته‌ام تا چنین چنان‌ام کند.۱۳۹۵ مهر ۱۱, یکشنبه
ظهرِ نیشابور
شش سال عمر آدمی‌ست. برای منی که روح‌ام جان کند و زیستن در سه شهر را هم‌زمان تجربه کرد. اینجا تکه‌ای بزرگ است. اینجا به‌درستی «فشرده‌ای‌ست از ایرانِ بزرگ». بو می‌کشم و رد پای تاریخ را پیدا می کنم. اینجا تکه‌ای جامانده از باطنِ خاطرِ من است. که نمی‌دانم چه را کجا گذاشته‌ام تا چنین چنان‌ام کند.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)