پَرمَر در آيينِ ما نهفته است
سخت است و گاه مايوس كننده
وقتي دوران مي گذرد و نسل ها همچنان در انتظار و اميد…
انتظار براي طلوع، زيباترينِ انتظار ها ست
مي داني حقيقت است
و رخدادش حتمي ست
كه اميد هميشه با توست و تنها نخواهي ماند
زمين مي گردد…زمان، عقربه ها را مي چرخاند…
وقتي براي طلوع به انتظار مي نشيني؛
انتظارت پاسخ داده مي شود و خورشيد از پَسِ هرچه كه هست، بيرون مي آيد.
و آن هنگام كه پرتو هاي نور را مي بيني، انتظارت به بار مي نشيند
و چشمانت را مي بندي…اميد را باور كن!
اي كاش همه ي انتظار ها براي طلوع مثل هم بود، بي استعاره.
و طلوع حقيقي -آنقدر حقيقي كه ديگر غروبي نباشد-
روزي فرا رسد…
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر