۱۳۹۰ دی ۴, یکشنبه

آزادیِ حقیقی

به همه ی زندانیانِ راهِ آزادی:

آزادی موهبتی است از طرف انسان به هستیِ‌ خود...موهبتی که نادیده انگاشتنِ آن، نیستی را به بار می آورد.

انسان هنگامی آزاد است که فکر خود را آزاد ببیند، فارغ از هرگونه مانع.
هرگاه فکرمان آزاد شد، احساس آزادگی به ما می آید.

بدینسان؛ می شود آزادی را حِس کرد، حتا در سلول!

هیچ نظری موجود نیست: