جوری از این مملکت بد میگن که انگار نه انگار خودشون هم بخشی از این جامعه رو تشکیل میدن. به همه چیز با نگاهی حق به جانب ایراد می گیرند در حالی که کمترین دانسته ای از اون موضوع ندارند و حتا در تلفظ و به کار گیریِ به موقع کلمات هم ناتوانند.
من نمی فهمم این ها که انقدر گُل و بُلبُل فکر می کنند چرا هیچ تاثیری رو هیچ چیزی نداشتند و حتا خودشون رو هم نتونستن ذره ای تغییر بدن و استدلال میارن «همه اینجورین. با من که همه چیز درست نمی شه»
شاید هم کار اونا درست باشه. اینطوری عذاب نمی کشن که عضو جامعه ای هستند که کسانی درش زندگی می کنند که به همه چیز فحش بد و بیراه می گن و سرآخر هم خودشون همون شکلی برخورد می کنند. خوش به حالشان که رنج ما را ندارند.
این ها چیزی رو از کسی یاد گرفته اند که روز و شب از او ابراز انزجار می کردند، اما مخلصانه اجرایش می کنند.
این ها فقط زر مفت می زنند و در حالتی زیبا تر؛ ناله ی شبگیر.
خواب تان خوب باشد، ولی اگر بیدار شوید...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر