شاید به ظاهر با نفت بیگانه باشند، اما سال ها است که با طلای سیاه و مشتقات شیمیایی اش آشنایی کامل دارند و طعم آن را بهتر از هر کسی ـحداقل ما- می دانند. سال ها است دهانشان با بوی خوش نفت آمیخته شده و معده شان با این ماده‌ی خوش خوراک کاملاً سازگار است.
رستم قاسمی؛ فرمانده قرارگاه خاتم الانبیا، به صندلیِ ریاست وزارت نفت تکیه زد تا حضور نظامیان در عرصه های نفتی و اقتصادی را علنی تر از پیش کند.
وی ۱۳ سال قبل از قیام ۱۵ خرداد در روستای سرگاه استان فارس زاده شد. در سال ۱۳۶۰ به سپاه پاسداران ملحق شد و در جنگ ایران و عراق شرکت کرد. با پایان یافتن جنگ به قرارگاه خاتم الانبیا پیوست و ۱۳ سال بعد، جانشین محمدعلی جعفری شد.
جانشین مسعود میرکاظمی -که در ۶ سال وزارت بازرگانی و نفت را عهده دار بود- سابقه‌ی وکالت مردم در مجلس شورای اسلامی را هم دارا می باشد. او در مجلس سوم و چهارم به عنوان نماینده‌ی مردم رشت در خانه ملت حضور داشت.
این اشتباه است بگوییم ،نظامیانِ ایران، با نفت آشنایی ندارند. این ما، مردم ایران، هستیم که بیگانه ایم با هرچه نفت است و عایدی اش. کدامیک از مردم ایران از نتایج حاصل از نفت بهره جسته اند؟ کدامیک از ما می دانیم چه به حال این سرمایه عظیم می آید؟ و اگر هم بدانیم، جز نظاره کارِ دیگری از ما بر می آید...؟
آنها مدت هاست لذت می برند از بازی با نفت. و ما فرقی به حالمان ندارد چه کسی نفتِ مان را از آن خود کند. مهم این است: سهم الارث ما از آن چیز که برای ما است، جز حرف هیچ نیست!
این ها فقط صحبتِ نفت بود، گاز هم با نفت همراه است. وضعیت ما در بزرگترین میدان گازی جهان گواه این مدعا است.
(مساحت این میدان ۹۷۰۰ کیلومتر مربع است که ۳۷۰۰ کیلومتر مربع آن در آبهای سرزمینی ایران و ۶۰۰۰ کیلومتر مربع آن در آبهای سرزمینی قطر قرار دارد. حجم گاز برداشت‌شدنی میدان به همراه میعانات گازی، معادل ۲۳۰ بیلیون بشکه نفت خام است.)
جاییکه قطر در در پایان سال ۲۰۱۰ به ظرفیت تولید روزانه ۱۸ میلیارد متر مکعب در روز دست یابد و ایران تولیدش به ۱۷۱٬۴۲۸٬۰۰۰ متر مکعب در روز رسیده باشد، چه می توان گفت؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر